Οικονομάκου: «Από τις πιο δύσκολες στιγμές οι συζητήσεις που κάνω με τον 7χρονο γιο μου για το διαζύγιο»

«Μέσα από τις συζητήσεις χτίζεται εμπιστοσύνη, κατανόηση και αγάπη με τρόπο που δεν φανταζόμουν»

Με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας η Αθηνά Οικονομάκου την Κυριακή 11 Μαΐου μίλησε στο Savoir Ville και στην Γεωργία Κοτσιοπούλου για την μητρότητα. Η ηθοποιός και επιχειρηματίας μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στα δυο της παιδιά Μάξιμο και Σιένα και αποκάλυψε τις δύσκολες συζητήσεις που έχει κάνει με τον 7χρονο γιο της για το διαζύγιο. 

Υπάρχει κάτι που πίστευες για τη μητρότητα πριν αποκτήσεις παιδιά και έχεις τώρα αναθεωρήσει πλήρως;
Πολλά. Αλλά ίσως το πιο βασικό, είναι ότι πριν αποκτήσω παιδιά, πίστευα πως αν προσπαθώ αρκετά, μπορώ να έχω τον έλεγχο των πραγμάτων. Ότι δηλαδή με οργάνωση και πειθαρχία, όλα θα πηγαίνουν όπως τα σχεδιάζω. Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Η μητρότητα με δίδαξε ότι δε μπορείς να ελέγξεις σχεδόν τίποτα. Από το πώς θα κυλήσει μία μέρα μέχρι το πώς θα νιώσουν τα παιδιά σου! Έμαθα να αποδέχομαι την αβεβαιότητα, να αφήνω χώρο στο απρόβλεπτο και να βρίσκω ηρεμία ακόμα και μέσα στο χάος.

Ποια είναι η πιο δύσκολη συζήτηση που έχει χρειαστεί να κάνεις (ή φαντάζεσαι ότι θα κάνεις στο μέλλον) με τα παιδιά σου;
Η αλήθεια είναι πως πολλές συζητήσεις με τα παιδιά είναι δύσκολες και απαιτητικές. Όμως έχω καταλάβει πως όταν είσαι διαφανής, αληθινός και ανοιχτός να μιλήσεις με ειλικρίνεια, όλα γίνονται πιο ανθρώπινα, πιο κατανοητά και πιο όμορφα και για σένα και για τα παιδιά. Δε φοβάμαι καμία κουβέντα που μπορεί να ανοίξει. Απλώς φροντίζω οι απαντήσεις να είναι προσαρμοσμένες στην ηλικία και την ψυχοσυναισθηματική τους φάση. Από τις πιο δύσκολες στιγμές ήταν – και συνεχίζουν να είναι – οι συζητήσεις που κάνω με τον 7χρονο γιο μου, σχετικά με το διαζύγιο και τη νέα πραγματικότητα στη ζωή μας. Κι όμως, μέσα από αυτές τις συζητήσεις, χτίζεται εμπιστοσύνη, κατανόηση και αγάπη με τρόπο που δεν φανταζόμουν.

Yπήρξε κάποια στιγμή που ένιωσες ότι σε «κρίνουν» ως μητέρα – και πώς το διαχειρίστηκες;
Καθημερινά “κρινόμαστε” ως γυναίκες, πόσω δε μάλλον ως μητέρες. Ναι φυσικά και το έχω νιώσει, ωστόσο γρήγορα κατάλαβα πως η κριτική προς τις μητέρες είναι ένα βαθιά κοινωνικό φαινόμενο και δεν αφορά εμένα προσωπικά. Μεγαλώνω τα παιδιά μου με αγάπη, υπευθυνότητα, με σωστά και λάθη φυσικά, όπως όλοι οι γονείς. Έχω σταματήσει να επηρεάζομαι από γνώμες και σχόλια ανθρώπων που δε γνωρίζουν τη δική μας καθημερινότητα και τις δικές μας αλήθειες. Εμπιστεύομαι τη διαδρομή μας.