Στο σπίτι της ιδιοκτήτριας της Tiffany Boutique, Βέρας Λυσιώτη

Jun 17, 2019

Εικόνες από το σπίτι της γνωστής Κύπριας fashion personas

Μερικές (µόνο) ώρες στο σπίτι της ιδιοκτήτριας της Tiffany Boutique, Βέρας Λυσιώτη, είναι αρκετές για να σε γεµίσουν µε µια ανεξάντλητη διάθεση για ζωή. Η ίδια, ορκισµένη να µην µεγαλώσει ποτέ, αφηγείται ιστορίες από την πολύχρωµη ζωή της και µοιράζει τόνους συναισθήµατος και θετικότητας.

"Επιµένει ότι πρέπει να πιω µαζί της ένα ποτήρι κρασί για το καλό της συνάντησης" γράφει η Τάνια Νεοκλέους στη Madame Figaro Κύπρου. "Της εξηγώ ότι βρίσκοµαι εκεί για δουλειά, ισχυρισµός που καταρρίπτεται µόλις τρία λεπτά αργότερα όταν µου δίνει να καταλάβω πως έχω µπει σε ένα χαρούµενο και φιλικό σπίτι. Στο διαµέρισµά της, στο κέντρο της Λευκωσίας, είµαι πλέον σίγουρη ότι η ζωή της πόλης κινείται σε διαφορετικούς ρυθµούς. Καθισµένες στην ηλιόλουστη βεράντα, µε µουσικές και µε γέλια, δεν χορταίνω να ακούω τις ιστορίες µιας γυναίκας που λέει πως όταν δεν είναι ερωτευµένη δυστυχεί και που αποφάσισε να ζήσει συνειδητά την (καλή) ζωή της µε µια δική της, αναρχική προσέγγιση. Κάθε της κουβέντα και µια αναφορά στη µαµά της που της λείπει και στον µπαµπά της, ο οποίος µου λέει ότι την έµαθε να αγαπά, χωρίς όρους και χωρίς όρια. "Είχατε µια ευτυχισµένη ζωή, Βέρα Λυσιώτη;" τη ρωτάω µόλις ξεκινάµε τη συνέντευξη. Τσουγκρίζει τα ποτήρια µας και αρχίζει να µου αφηγείται τις ιστορίες ενός κοριτσιού που έχει ορκιστεί στον εαυτό της να µην µεγαλώσει ποτέ…

Μια ιστορία αγάπης
Είµαι η κόρη του Ρένου και της Μίριαµ Λυσιώτη και ο καρπός µιας απίστευτης ιστορίας αγάπης που ξεκίνησε το 1961, όταν η µητέρα µου ήρθε από το Ισραήλ στην Κύπρο για διακοπές. Ο πατέρας µου ήταν ο δικηγόρος ενός συνταξιδιώτη της. Προσφέρθηκε να τη µεταφέρει µε το αυτοκίνητό του, όταν πληροφορήθηκε ότι εκείνη είχε ζαλιστεί στο ταξίδι. Από τότε δεν την άφησε ποτέ. Την κυνηγούσε παντού. Όταν η µητέρα µου επέστρεψε στο Ισραήλ ο πατέρας µου πήγε, τη βρήκε και την έφερε στην Κύπρο. Απίστευτος έρωτας. Παντρεύτηκαν κρυφά, γιατί φοβόντουσαν ότι οι γονείς του δεν θα το δέχονταν. Φαντάζεσαι τι θα γινόταν το 1961 αν µαθαινόταν ότι ο γιος του Λυσιώτη άφησε τη σύζυγό του για να παντρευτεί µια ξένη από το Ισραήλ; Ο πατέρας µου το έκανε, όµως, γιατί δεν θα µπορούσε να κάνει τίποτα διαφορετικό από το να αγαπήσει και να επαναστατήσει. Μετά από τον γάµο τους οι γονείς του πατέρα µου αγκάλιασαν τη µητέρα µου όπως και οι γονείς της µητέρας µου εκείνον. Σήµερα είµαι πεπεισµένη ότι ο πατέρας µου δεν θα µπορούσε να βρει άλλη γυναίκα που να τον "ανέχεται" όπως η µάνα µου. Και η µάνα µου δεν θα µπορούσε να βρει έναν άλλον άνθρωπο που να της έδινε όλα εκείνα τα αισθήµατα που χρειαζόταν.

Απ’ την αρχή
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι µε πολλή αγάπη. Ως παιδί έζησα ανέµελα χρόνια, χωρίς καµία αίσθηση του άγχους. Οι φίλες µου θα σου πουν ότι ήµουν ένα κοριτσάκι µε κλαδωτά καλσόν, που χανόµουνα όπου και να µε άφηνες, διότι δεν είχα καµία αίσθηση προσανατολισµού. Είχα από παιδί πολύ έντονα συναισθήµατα και η προσωπικότητά µου διαµορφώθηκε από πολύ νωρίς. Όταν άρχισα να αντιλαµβάνοµαι τον κόσµο, έκανα την επανάστασή µου τόσο απέναντι στη µόδα, όσο και απέναντι στην "καλή" ζωή. Είχα έντονο µέσα µου το στοιχείο της αναρχίας, παρά το γεγονός ότι µεγάλωσα κυριολεκτικά στα πούπουλα. Βρισκόµουν από πολύ µικρή ανάµεσα σε δύο κόσµους, το ίδιο ακραίους και το ίδιο έντονους. ∆εν υπήρχε µέσα µου το ενδιάµεσο. Έτσι είµαι και σήµερα. Ή αγαπώ ή δεν αγαπώ. Στην εφηβεία είχα υιοθετήσει ένα grunge look και κυκλοφορούσα µε κάτι περίεργα καρφιά στα χέρια µου. Η µάνα µου µε αποκαλούσε, η κόρη µου η σοσιαλίστρια. Ήταν σε απόγνωση. Τώρα που µεγάλωσα, νοµίζω ότι µοιάζω όλο και περισσότερο µε εκείνο που ονειρευόταν να ήµουν κάποτε.

We are family
Ήµουν πάντα το κοριτσάκι που ήθελα την αγκαλιά του µπαµπά µου. Με τον πατέρα µου είµαι αθεράπευτα ερωτευµένη. Είναι ο καλύτερός µου φίλος και ο άνθρωπος που έχει καταφέρει το ασύλληπτο, να µε βλέπει όχι σαν κόρη του, αλλά σαν µια γυναίκα ίση απέναντί του. ∆εν είχαµε ποτέ φραγµούς ως οικογένεια στο τι µπορούσαµε να συζητούµε. Ο πατέρας µου µε πήγαινε κάθε Κυριακή να παίξουµε flippers και video games, να δούµε σινεµά, καθόµασταν στο πάτωµα και φτιάχναµε παζλ µε τις ώρες. Η µαµά µου, από την άλλη, ήταν πάντα µια τεράστια αγκαλιά, µε έναν τρόπο που πολύ δύσκολα µε άφησε να ξεφύγω από την προστασία της. Ως χαρακτήρας έχω την αίσθηση ότι µοιάζω αρκετά στον πατέρα µου. Είµαστε και οι δύο ροµαντικοί και λειτουργούµε πάντα µε το συναίσθηµα. Με τη µητέρα µου ταυτίζοµαι στο ότι ήταν απίστευτα δυναµική και κοινωνική και µπορούσε να πιάσει φιλίες οπουδήποτε και να την άφηνες και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Μια καρµική σχέση
Από τα πρώτα ερεθίσµατα που είχα στη ζωή µου ήταν η µόδα. Γεννήθηκα µέσα σ’ αυτό και από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι για τη µητέρα µου ήταν όλη της η ζωή. Όλα τα οικογενειακά µας γεύµατα είχαν ως αντικείµενο συζήτησης τις εισαγωγές που έκανε, τους νέους σχεδιαστές και τις πωλήσεις. Εγώ, από την άλλη, δεν φανταζόµουν ποτέ ότι θα είχα ανάµειξη µε τον χώρο. Ακολούθησα τη νοµική και όταν επέστρεψα από τις σπουδές µου ξεκίνησα να εργάζοµαι ως δικηγόρος. Ο πατέρας µου έλεγε πάντοτε ότι έπρεπε να βρω αυτό που µε ευχαριστεί, διότι η δουλειά είναι η µισή µας ζωή. Στα χρόνια που ακολούθησαν εκτός από το να ανοίξω το δικό µου δικηγορικό γραφείο, ανέλαβα διάφορες θέσεις µέσα στην οικογενειακή µας επιχείρηση. Αυτό περιλάµβανε πωλήσεις καλλυντικών στα φαρµακεία, γυαλιά στους οπτικούς και προώθηση εµβολίων σε παιδιάτρους σε όλη την Κύπρο. Όταν κατάφερα να µαζέψω αρκετές εµπειρίες κάποια στιγµή ένιωσα έτοιµη να αναλάβω και την Tiffany Boutique.

Fashionable world
Μπορεί να ακούγεται παράξενο, όµως είναι δύσκολο να διατηρήσεις µια οικογενειακή επιχείρηση, ειδικά όταν το όνοµα του γονέα είναι τόσο ισχυρό. Ήταν µεγάλο το βάρος της ευθύνης που ένιωθα και η µητέρα µου πολύ αυστηρός κριτής. Για να φανταστείς φοβόµουν πολύ περισσότερο τι θα έλεγε εκείνη, παρά οι πελάτισσες. Η µάνα µου ήταν η γκουρού της µόδας στην Κύπρο κι όχι µόνο. Έκανε την αλλαγή σε ένα µικρό νησί, σε µια εποχή που δεν υπήρχαν εισαγόµενα ρούχα από γνωστούς σχεδιαστές. Στα fashion show της εποχής καθόταν η µητέρα µου και δίπλα της οι buyers του Harrods. Τα µεσηµέρια, αφού έβαζε παραγγελία στα Versace, γευµάτιζε µε τον ίδιο τον Gianni Versace. Με όσους σχεδιαστές συνεργαζόταν, όλοι τους ανεξαιρέτως ζητούσαν την άποψή της. Σκέψου το βάρος της ευθύνης που έφερα πάνω µου. Όταν τελικά πέρασα τις "εξετάσεις" της µαµάς και µπήκα στην πρώτη γραµµή, έπρεπε να το κάνω µε τον τρόπο που εγώ ήξερα καλύτερα. Με ζωντάνια, µε πάρτι διάθεση και µε θετικότητα. Κάθε σεζόν τρέχω σαν τρελή, κάνω άπειρα ταξίδια για να βρίσκω και άλλους σχεδιαστές, ώστε να µπορούµε να προσφέρουµε όχι απλά την τελευταία λέξη της µόδας, αλλά και να µεταφέρω στην πελατεία µας το συναίσθηµα και το πάθος που µε διακατέχει. Για παράδειγµα, φέτος στην Παγκόσµια Ηµέρα της Γυναίκας µαζί µε την οµάδα µου εµπνευστήκαµε το πρότζεκτ Women First. Μέσα από αυτό παρουσιάσαµε 20 γυναίκες της Κύπρου και πελάτισσες της Tiffany Boutique, που αγαπάµε και θαυµάζουµε. ∆είξαµε την ιστορία, την έµπνευση, τη δύναµη και την προσωπικότητα κάθε γυναίκας, προβάλλοντας συνάµα το στυλ της κάθε µιας µέσα από τις συλλογές µας, όπως οι ίδιες τις επέλεξαν και τις αντιπροσώπευαν. Πρότζεκτ σαν κι αυτό ξεπερνούν τα στενά όρια µιας µπουτίκ που ενδιαφέρεται απλά να πουλάει ρούχα και επικεντρώνεται στην ουσία, στη γυναίκα που φοράει το ρούχο και εν τέλει δίνει ζωή σε αυτό µέσα από την προσωπικότητα και το στυλ της. Είναι κάτι που θα συνεχίσουµε να κάνουµε κάθε χρόνο, γιατί θέλουµε να αναδείξουµε τις γυναίκες της Κύπρου, την αγάπη τους για τη µόδα και τις αξιοθαύµαστες προσωπικότητές τους.

C for Chanel
Ο οίκος Chanel είναι η µεγάλη µου αγάπη. Το 2013, όταν ανοίξαµε την Tiffany Boutique στη Λεµεσό, η Chanel µάς έδωσε την άδεια να δηµιουργήσουµε εκεί το επίσηµο κατάστηµά της και να φτιάξουµε έναν υπέροχο χώρο γεµάτο µε τις δηµιουργίες της, καθότι υπήρχε η συνεργασία µε τη µητέρα µου από το 1980. Κάθε φορά που παρευρίσκοµαι στα σόου της Chanel, είναι εκεί ακριβώς που αντιλαµβάνοµαι ότι τα όνειρα, η φαντασία και οι δυνατότητες του ανθρώπου είναι ανεξάντλητα. Είναι η απόλυτη απόδειξη ότι η µόδα είναι άλλη µια µορφή τέχνης. Μέσα από τα ταξίδια που έκανα για τα σόου της Chanel είχα την ευκαιρία να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους της µόδας, σχεδιαστές, bloggers και διασηµότητες, όπως η Chiarra Ferrani, η Gilda Ambrosio, η Anna Wintour, η Anna Dello Russo, η Suzy Menkes και τόσους άλλους. Με τον ίδιο αυθορµητισµό και άνεση κάνω τις γνωριµίες µου µαζί τους γιατί στην τελική είµαστε όλοι άνθρωποι µε τα ίδια ενδιαφέροντα και ανάγκη για επικοινωνία. Ο τοµέας της µόδας είναι κάτι που δεν συγχωρεί ποτέ, αλλά αντίθετα πάντα ζητά από σένα. Την ίδια στιγµή η αδρεναλίνη, µε την οποία σε γεµίζει, σε συνεπαίρνει και δεν σου επιτρέπει να σταµατήσεις την ένταση µε την οποία δουλεύεις και σε αυτό όλες ταυτιζόµαστε είτε είµαστε 30 χρονών είτε 70, είτε διάσηµες είτε άσηµες.

Generation next
Ένα χαρακτηριστικό της µητέρας µου ήταν ότι πάντα είχε ώρα να σε ακούσει και να σε συµβουλεύσει, όποιος και να ήσουν. Ήταν µονίµως µε το τηλέφωνο στο χέρι και µιλούσε µε τις πελάτισσές της. Ήταν η µοναδική µητέρα που ήξερα, που δούλευε τόσο πολύ και συνέχεια στη δεκαετία του ’80. Όταν έγινα εγώ µητέρα αποφάσισα συνειδητά να αφιερώνω πολύ χρόνο στον γιο µου, στο σπίτι και στην προσωπική µου ζωή. Ο γιος µου µεγαλώνει µε πολλή αγάπη, όπως µεγάλωσα κι εγώ, µε έναν όµως διαφορετικό τρόπο, πιο ανεξάρτητο και πιο αυτόνοµο. Ήθελα να έχει από µικρός τη δική του γνώµη. Ένα από τα πράγµατα για τα οποία τον θαυµάζω είναι το απίστευτο χάρισµά του να βάζει τον εαυτό του στη θέση των άλλων και να τους καταλαβαίνει. Νοµίζω γεννήθηκε σοφός. Αν µε έχει διδάξει κάτι η µητρότητα, αυτό είναι να προσπαθώ καθηµερινά να γίνοµαι καλύτερος άνθρωπος.

Me, Myself And I
Είµαι πάντα ο εαυτός µου, επειδή δεν µε ενδιαφέρουν τα πρέπει και τα δήθεν. Είµαι από τους ανθρώπους που αγαπώ την ανεξαρτησία και την ελευθερία µου και γι’ αυτόν τον λόγο δεν αφήνω κανέναν και τίποτα να τις παρενοχλήσει. Μου αρέσει ο χορός, η διασκέδαση, η τέχνη, το θέατρο, να είµαι µε νέους ανθρώπους, να ταξιδεύω και να αγαπώ. Έχω έντονο τον ενθουσιασµό µέσα µου, σαν µικρό παιδί. Ο έρωτας είναι το άλφα και το ωµέγα στη ζωή µου και όταν δεν είµαι ερωτευµένη είµαι δυστυχισµένη. Ο έρωτας για µένα βρίσκεται παντού. Στην κοµψότητα µιας κυρίας, σε µια καλή σκηνοθεσία, σε ένα έργο τέχνης, σε ένα δηµιουργικό µυαλό, στον θαυµασµό των δυνατοτήτων της κολλητής µου, στη σταθερότητα του χαρακτήρα του συντρόφου µου Αντώνη, στο κολλητήρι σκυλάκι µου Άλµπι, που δεν φεύγει ποτέ από το πλευρό µου.

Bigger than life

Μου λείπει πολύ η µαµά µου. Από την ηµέρα που έφυγε έχω πιο έντονη την επιθυµία να την κάνω περήφανη και να συνεχίσω µε επιτυχία το έργο της. Παρόλο που µεγαλώνοντας ξέρεις ότι µεγαλώνουν και οι γονείς σου, δεν µπορούσα ποτέ να πιστέψω πραγµατικά ότι θα έχανα τον µισό µου εαυτό µε την απώλειά της. Είναι ένας πόνος που νοµίζεις ότι δεν µπορείς να τον αντέξεις, ειδικά όταν έχεις αυτήν την καθηµερινή, έντονη σχέση που πάει πέρα από µητέρα-κόρη. Την έχω, όµως, µέσα µου γιατί είµαι και εγώ ένα κοµµάτι της. Ελπίζω µόνο να µε βλέπει και να χαίρεται τώρα.

Θέλω…
Να συνεχίσω να είµαι το αυθόρµητο, χαµογελαστό κορίτσι και να έχω την καρδιά µου γεµάτη αγάπη, ευγνωµοσύνη και αισιοδοξία. Να µπορώ να κάνω όνειρα µέχρι τα γεράµατά µου. Θέλω να µεγαλώσω και να είµαι κάτι σαν την Ίρις Άπφελ, να πηγαίνω στα showrooms ντυµένη εκκεντρικά και να συνεχίζω να βάζω τις παραγγελίες για τις µπουτίκ µας. Πάνω απ’ όλα θέλω να µεγαλώσω µε αξιοπρέπεια. Στα 70 µου, αν µου πάρεις συνέντευξη θα ‘θελα να σου πω ότι στη ζωή µου ερωτεύτηκα, αγάπησα, έζησα τίµια και ηθικά, δεν πείραξα κανένα, δεν ενόχλησα κανένα και έδωσα µε την ψυχή µου.