Ψιτ… Θέλω σχέση! Ναι… αλλά είμαι έτοιμος;

Πάντα θα έχουμε τις αμφιβολίες μας! Δεν θα ξέρουμε αν δεν δοκιμάσουμε … αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που χρειάζεται να ξέρουμε για να κάνουμε τις ορθότερες επιλογές για τον εαυτό μας. Το «δεν ξέρω τι θέλω» δεν μας περπατά … Όλα αυτά αναλυτικότερα από την ψυχολόγο Χριστίνα Σορόκου  

Η πιο δύσκολη σχέση την οποία όλοι μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι η σχέση μας με τον εαυτό μας. Ιδιαίτερα μετά από μία δύσκολη περίοδο στα αισθηματικά μας, αυτή τη σχέση, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα την αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της μοναξιάς μας…  Η συγκεκριμένη αυτή σχέση είναι και το πολυτιμότερο δώρο της μοναξιάς. Αυτό συμβαίνει γιατί,  η πιο σημαντική, αν όχι και η πρώτη σχέση στη ζωή μας, είναι η σχέση μας με τον εαυτό μας! Είμαστε όλοι πολύπλευροι και  ο τρόπος που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και λειτουργούμε, αντανακλώνται στην καθημερινότητα μας μέσα από τον εαυτό μας. Ναι αυτόν τον εαυτό, τον οποίο  φοβόμαστε να αντικρίσουμε και να του δώσουμε λίγο από το χρόνο μας.

Αλλά αν δεν γνωρίσουμε αυτό το υπέροχο πλασματάκι μέσα μας, (με τα συν και τα πλην του), πώς θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας στη σχέση; Γιατί ο τρόπος που σκεπτόμαστε, αισθανόμαστε και λειτουργούμε στην καθημερινότητα μας… είναι ακριβώς ο ίδιος τρόπος με τον οποίο θα λειτουργήσουμε  όταν θα βρεθούμε σε μία «σοβαρή» σχέση! Γι’ αυτό και πριν ραγίσουμε καρδιές, καλό θα ήταν να ψάξουμε λιγουλάκι αν ψυχολογικά και συναισθηματικά είμαστε έτοιμοι για να ξεκινήσουμε μία νέα σχέση. Αυτή η καινούργια,  αισθηματική σχέση θα χρειαστεί την αυτογνωσία μας…

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να έχουμε «τσιμεντωμένο» είναι οι ισορροπίες με τον ίδιο μας τον εαυτό. Χρειάζεται να έχουμε τους δικούς μας ρυθμούς και τις δικές μας δραστηριότητες, χωρίς όμως να μας είναι πρόβλημα ή κρυφό παράπονο,  το γεγονός ότι δεν έχουμε βρει ακόμα έτερο μας. Είναι σημαντικό να νιώθουμε καλά και με την μοναξιά μας. Είναι δύσκολο ,ναι! Αλλά, αν τα καταφέρουμε να μπορούμε να περνάμε καλά και να απολαμβάνουμε την μοναξιά μας, χωρίς σύντροφο, τότε συναισθηματικά θα μπορούσαμε με ασφάλεια να αφήσουμε το καινούργιο «αμόρε» στη ζωή μας.

Η  αποτυχία στη σχέση θα μας δώσει και πάλι το χαστούκι αν ξεκινήσουμε μια σχέση, παρόλο που δεν τα έχουμε καλά με την μοναξιά μας και τον εαυτό μας. Και αυτό γιατί, ο λόγος της σχέσης μας θα είναι μόνο για να υπάρχουμε δίπλα σε έναν άνθρωπο. Αυτό από μόνο του έχει ως συνέπεια το να μην μπορέσουμε να ερωτευθούμε πραγματικά το έτερο, για τον πραγματικό του εαυτό. 
Μια τέτοια σχέση έχει και άλλες συνέπειες, πολύ πιο οδυνηρές για εμάς, από το απλό “να μην ερωτευθούμε…”  Αν δεν γνωρίσουμε αυτόν το «μη τέλειο» εαυτό μας, δεν θα ξέρουμε τις προδιαγραφές οι οποίες εμάς θα μας κάνουν ευτυχισμένους. Θα καταντήσουμε σε σχέση συμβιβασμού το ποίο σημαίνει ότι απλά βρισκόμαστε σε συναισθηματική απόγνωση.  Είναι αυτό που λέμε «ότι να ‘ναι»!
Προσοχή! Αν μας πικραίνουν,  αγχώνουν,  εκνευρίζουν ή/ και θλίβουν ερωτήσεις είδους πότε θα παντρευτείς…; … σημαίνει ότι δεν σταθήκαμε ακόμα γερά στα πόδια μας και ίσως να λειτουργούμε με βάση συναισθηματικής απόγνωσης !

Σημαντικός παράγοντας, η αυτοπεποίθηση μας και πάλι. Μέσα από τη γνωριμία μας με τον εαυτό μας χρειάζεται  να θαυμάζουμε το είναι μας όπως και το σώμα μας, τα οικονομικά μας,  τις ικανότητες μας και δυνατότητες μας…  Το αληθινό μας χαμόγελο μεταδίδει αυτοπεποίθηση και είναι κλειδί στις σχέσεις μας. Θα ξέρουμε ότι έχουμε βρει την υγιή σχέση μας με τον πραγματικό μας εαυτό, όταν μπορούμε να αγκαλιάσουμε και να χαμογελάσουμε με τα απλά καθημερινά πράγματα στη ζωή…  Χρειάζεται επίσης να έχουμε καταλάβει ποιο ήταν το «μάθημα» που μας έδωσε η τελευταία μας σχέση. Μόνο τότε θα καταφέρουμε να αποφύγουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη και δεν θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με αυτά. 
Λένε “η αγάπη είναι υπερτιμημένη” … δεν είναι! Και η πραγματικότητα είναι ότι οι πετυχημένες σχέσεις, είναι οι σταθερές σχέσεις με καλές προοπτικές! Για να τις βρούμε και να ξέρουμε τι θέλουμε, χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας, τι ακριβώς αναζητάμε. Μόνο έτσι θα  δημιουργηθεί και η επιθυμία μας να θέλουμε να μοιραστούμε τη ζωή μας  με έναν άνθρωπο, πραγματικά…