Η κρίση και εμείς!

Apr 16, 2013

6+1 μικρά βήματα για να αντιμετωπίσεις την κρίση. Τι μας συμβουλεύει η συμβουλευτική ψυχολόγος Χριστίνα Σορόκου.

Οι απότομες αλλαγές, σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, έχουν γκρεμίσει τα έως τώρα δεδομένα μας. Αναπόφευκτα πενθούμε για τη ζωή και τα όνειρα μας που κόπηκαν απότομα και βιώνουμε το άγνωστο και το καινούργιο ως ανεξέλεγκτο, ως έναν κίνδυνο, μια καταστροφή. Οι συναισθηματικές και σωματικές μας αντιδράσεις περιλαμβάνουν ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων όπως είναι η λύπη, ο θυμός, η απελπισία και πάνω από όλα ο φόβος.

Η πρώτη αντίδραση

Όλοι προσπαθούμε να επεξηγήσουμε τη σημερινή, νέα μας κατάσταση, έτσι ώστε να μπορέσουμε να μειώσουμε την ανασφάλεια του άγνωστου για το αύριο, ελπίζοντας να μειώσουμε το άγχος που μας καταβάλει, όταν το αύριο δεν είναι πλέον δεδομένο, αλλά ένα απέραντο άγνωστο. Προσπαθούμε μέσα από μια γραμμική αιτιότητα αντίληψης (αίτιου-αποτελέσματος) να αναζητούμε παλαιωμένες, παγιωμένες και άλλοτε δοκιμασμένες λειτουργικές λύσεις του τότε, στις δυσλειτουργικές μας καταστάσεις του σήμερα, χωρίς αποτέλεσμα μιας και μιλάμε για μια κατάσταση του τώρα πολύπλευρη, πολυδιάστατη και πολύπλοκη.

Και τώρα τι κάνουμε;

Χρειαζόμαστε να συνθέσουμε, όπως σε μια μουσική συμφωνία, τις διάφορες όψεις της πραγματικότητας, υιοθετώντας μια ολιστική αντίληψη του κόσμου. Θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε την κατάσταση του καθενός μας σαν ένα σύμπλεγμα μικρών οντοτήτων αλληλοεπηρεαζόμενων και αλληλοεξαρτώμενων μεταξύ τους. Κάθε αλλαγή σε μια οντότητα, επιφέρει αναπόφευκτες αλλαγές στους γύρω μας και σε ολόκληρο το κοινωνικό μας σύστημα, το οποίο επιφέρει αλλαγές και σε άλλες κοινότητες, οι οποίες επιφέρουν με τη σειρά τους αλλαγές σε άλλες πιο μικρές οντότητες, αλληλοεπηρεαζόμενες και αλληλοεξαρτώμενες μεταξύ τους. Γνωρίζουμε έτσι ότι, οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων καθορίζονται από τις πεποιθήσεις και συμπεριφορές τους.

Το άγχος και η κατάθλιψη

Είναι συμπτώματα τα οποία διατηρούνται μέσα από τις επαναληπτικές μας συμπεριφορές, οργανωμένες μέσα σ’ ένα προβληματικό κοινωνικό περιβάλλον. Το «πώς» συμπεριφερόμαστε μέσα από μια κατάσταση σοβαρής κρίσης, έχει συνέπειες και σε εμάς τους ίδιους αλλά και στις σχέσεις μας με τους γύρω μας.

Τα νέα δεδομένα

Η επιβίωση, η οποία είναι το κύριο ένστικτο μας, βιώνει συνεχείς και ανεξέλεγκτες μεταβολές των σταθερών σημείων της ζωής του. Μας καλεί να αλλάξουμε και να προσδιορίσουμε άμεσα τη ζωή μας και τις σχέσεις μας, αλλά και τις έννοιες ευτυχίας και ουσίας. Να τροποποιήσουμε τη συμπεριφορά μας εξαρτώμενοι όπως σε κάθε αλλαγή, από τις αποφάσεις, τις συμπεριφορές, τις πράξεις και την αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων..

Τι πρέπει να αποφύγουμε

Το να αρνηθούμε την «πραγματικότητα» είναι χαμένο παιχνίδι. Την βάψαμε αλλά αυτό είναι το δεδομένο του σήμερα για το σήμερα. Το αύριο μας όμως; Η κρίση έχει φέρει ανατάραξη στις ζωές μας, και μπορούνε να επιλέξουμε να αλληλεπιδράσουμε θεραπευτικά και ανακουφιστικά, με αλλαγές που θα κάνουν τη ζωή μας πιο λειτουργική, ισορροπώντας αυτήν τη διατάραξη. Αλλά μόνο αν η κρίση αυτή θεωρηθεί σαν μια ακόμη «κρίση» ζωής, μπορεί και να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία ανανέωσης.

Δεν υπάρχει ζωή χωρίς κρίσεις

Σε κάθε κρίση, κάτι κρίνεται… Πώς «Μπορούμε να χαμογελάσουμε και να γελάσουμε με τη ψυχή μας ξανά σε μια τέτοια εποχή;» Μπορούμε να «ανακαινίσουμε» τις ισορροπίες μας σε έναν κόσμο που αναπόφευκτα είναι ασταθής και συνεχώς μεταβαλλόμενος; Μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε ικανοποιημένοι, με αισθήματα ευχαρίστησης στη ζωή μας; Η επιβίωση μας επιβάλλει τη γρήγορη αναδιοργάνωση μας, διασώζοντας έτσι και την ψυχο-σωματική μας υγεία και την ψυχο-πνευματική μας εξέλιξη.

6+1 ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ

Αρχικά ας διερωτηθούμε:«Αν η κρίση αυτή δεν είναι το πρόβλημα, αλλά, η λύση του προβλήματος μας, σε ποια θέματα θα ήταν η λύση;»

1. Πώς κατασκευάζουμε την κατάλληλη για τις συνθήκες αυτές «αντισεισμική» προστασία μας;

2. Κάνουμε μια λίστα από κάποιες στιγμές από το παρελθόν που μας έκαναν να αισθανόμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας(ποιές ήταν οι ικανότητες, οι δεξιότητες, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας που συνέλαβαν τις τότε επιτυχίες; Σε ποια πράγματα είμαστε καλοί;) – αυτά δεν μπορεί κανείς να μας τα «κουρέψει».

3. Αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας για να καταγράψουμε το όνειρό μας, χωρίς περιορισμούς (όχι τους στόχους μας) – Ούτε και τα όνειρα «κουρεύονται»

4. Καταγράφουμε: Ποιά είναι σήμερα τα πράγματα στη ζωή μας που μας δίνουν χαρά κι ενθουσιασμό; Πόσο κοστίζουν; Ίσως και να ανακαλύψουμε ότι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μας δεν στοιχίζουν …

5. Φροντίζουμε όσο περνάει από το χέρι μας να το κάνουμε συχνότερα, παίρνοντας έτσι και την αίσθηση της αξίας μας.

6. Αρχίζουμε να εξωτερικεύουμε την ενέργεια και τον ενθουσιασμό μας μέσα από ομάδες στήριξης, για να βοηθήσουμε και να βοηθηθούμε, στο να αναγνωρίσουμε νέες προοπτικές.

7. Αρχίζουμε σήμερα με μικρά βήματα, έτσι ώστε να πραγματοποιούνται οι στόχοι μας πιο εύκολα – Εφαρμόζουμε σήμερα τη μικρότερη αλλαγή που μπορούμε. Ας μην παρατείνουμε το λήθαργο μας. Ας αξιοποιήσουμε το σήμερα μας … Η κάθε αλλαγή στο σήμερα, θα επιφέρει αλλαγή στο αύριο μας!

info: Η Xριστίνα Φ. Σορόκου είναι εγγεγραμμένη συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια, Κέντρο Ψυχολογίας & Ψυχομετρικής, τηλ.: 22458750