Ρούλα Γεωργιάδου: Συγκινεί για τον θάνατο της μητέρας της - "Δεν έβλεπα από τα δάκρυα" [εικόνα]

"Ξεκουράσου βασανισμένη μου μανούλα. Έλα απόψε να κοιμηθούμε αγκαλιά για τελευταία φορά".

Το δυσάρεστο γεγονός πως «έφυγε» από τη ζωή, η μητέρα της, Ελένη, γνωστοποίησε μέσα από τον λογαριασμό της στο facebook, το μεσημέρι του Σαββάτου, 6 Σεπτεμβρίου, η Ρούλα Γεωργιάδου.

Η επώνυμη Κύπρια, συγκινεί με τον τρόπο που αποχαιρετά τον άνθρωπο που της χάρισε ζωή, γράφοντας ένα άκρως συναισθηματικό κείμενο, με λόγια βγαλμένα μέσα από την καρδιά της, δημοσιεύοντας παράλληλα και ένα γλυκό, κοινό στιγμιότυπο των δυο τους.

Συγκεκριμένα στη λεζάντα της ανάρτησής της, της έγραψε τα εξής: «ΜΑΝΑ.

Είναι 30 ώρες που προσπαθώ να γράψω για το μεγαλείο σου, την φροντίδα, την καλοσύνη σου, την αφείδωλη αγάπη και λατρεία σου Δεν μπορούσα . Δεν έβλεπα από τα δάκρυα. Τα κράτησα πάνω από ένα χρόνο και γέμισαν οι καταρράκτες της ψυχής. Μόλις χθες στις 4 το απόγευμα και 6 τελευταία βασανιστικά λεπτά άνοιξε το φράγμα μου.

Πάντα φοβόμουν την μέρα που οι αισθήσεις και τα όργανα ένα ένα φεύγουν. Σταμάτουν. Με ενοχλεί αυτό το σλόγκαν υπερήλικας

πλήρης ημερών. Ποιος όρισε πότε βγαίνει η ψυχή προς το Φώς. Τελευταία από τις αισθήσεις φεύγει η ακοή. Να προσέχετε τι λέτε σε ανθρώπους που έπεσαν λίγες μέρες σε κόμμα. Ακούνε. Αντιδρούν έστω και με κλειστά μάτια.

Το βλέπαμε αυτό το χρόνο ότι η κατάποση ανηκε στο παρελθόν. Ούτε φαγητό ούτε νερό. Ανατριχιαστικός ο ήχος του πνιγμού.

Είχες όμως γερή καρδιά. Όλα τα άλλα τα ζωτικά με μόλυνσης και δεκάδες αντιβίωσεις. Δεν αντέχαμε την παράκληση αν κάποτε άνοιγες τα μάτια σαν σπασμούς. Τότε αποφασίσαμε κόρες και εγγονές να σου δώσουμε την άδεια να πας στον πατέρα. Όταν η ανάσα άρχισε να γίνετε δύσκολη και ρηχή καταλάβαμε ότι τα πνευμόνια δεν...πια.

Εδώ θα σταθώ με παράπονο. Κανένα ίδρυμα, ιατρικό κέντρο, νοσοκομείο, κλινική γεσύ δεν απαλύνει την κατάσταση. Η θα σου πουν είμαστε κέντρο αποκατάστασης, ή δεν έχουμε κρεββάτι ή "δεν είμαστε" γηροκομείο. Στην απελπισία σου για τον άνθρωπο σου ήλθε η Θαλπωρή. Γεμάτη με αφοσιωμένους, γιατρούς, νοσηλευτές, φροντίστες, καθαριότητα και απολύμανση τρομερή, και πλάσματα που αγαπούν τους υπερήλικες. Οικογένεια, Ένα καθιστικό τεράστιο με γιαγιαδίστικα έπιπλα για να νοιώθουν ότι είναι σπίτι τους, μπάνιο, φροντίδα, γέλια, πειράγματα, πρόγραμμα τραγούδια της εποχής τους, εθελοντικά θέατρα, παιχνίδια αφύπνισης εγκεφάλου και κυρίως υπερπεριποίηση σε πληγές ψυχής και σώματος. Ανακούφιση στο φουλ.

Χθες λοιπόν κάτι νιώσαμε όλες συγχρόνως. Με ελάχιστο ύπνο ήρθαμε κοντά σου χωρίς συνεννόηση.

Η ανάσες σου άρχισαν να κάνου παύσεις. Οι νοσοκόμες κρατούσαν αγκαλιά κάποτε εμάς κάποτε τη μάνα. Έφυγες 4 φορές μάνα και ξαναγύρισε. Την Πέμπτη φορά σε αρπάξαμε όλες. Η μικρή θηλυκή μας οικογένεια και σου είπαμε φύγε ψυχή μου και χάρισε μας την ψυχή σου.

Τότε σε φαντάστικα πάνω σε μια λευκή πουπουλένια άμαξα βασίλισσα μου, ακουμπισμένη, ανάλαφρα, να την σέρνουν οι άγγελοι ψηλά στο ουρανό και συ λουσμένη σε ένα λαμπερό Φώς. Ένοιωσα ότι άνοιξαν οι Πύλες του Παραδείσου και εκεί στον Φώς στεκόταν ο πατέρας με ένα μπλε κοστούμι και σε κατέβασε κρατώντας σε αγγαλιά λες και ήταν ξανά ο γάμος σας. Αργησες Ελένη σου είπε. Και μετά χαθήκατε σε ένα γλυκό ομιχλώδες τοπίο. Ξεκουράσου βασανισμένη μου μανούλα. Έλα απόψε να κοιμηθουμε αγκαλιά για τελευταία φορά. Θα βάλω το τραγούδι του Παπακοσταντίνου να κοιμηθούμε αγκαλιά και έλα. Μετά το Μανούλα μου με την Αλεξίου και φύγε για πάντα. Οι κόρες σου. Δέσποινα, Ρουλα, και οι εγγονές σου Έλενα, Οντετ, και Σιμονη θα περιμένουμε. ΜΑΝΑ». 

Δείτε την ανάρτησή της πιο κάτω: