Σάκης Ρουβάς: Το ταξίδι στο Λος Άντζελες και η οικογένειά του

Τι είπε σε πρόσφατη συνέντευξη για την οικογένειά του

Διαβάστε το απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε στο ελληνικό περιοδικό People.

Για δύο περίπου χρόνια ο Σάκης ζούσε μόνιμα στο Λος Άντζελες. Ήταν τότε που για μία ακόμα φορά έφερε τούμπα όλα όσα περίμενε το πάντα φανατικό κοινό του από τον ίδιο και πήγε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, για να κάνει μαθήματα υποκριτικής με καθηγητή τον περίφημο Howard Fine, ιδρυτή του Howard Fine Acting Studio – λίγο πριν κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με την ταινία Alter Ego. Αυτή τη φορά το ταξίδι το έκανε μαζί με τη σύντροφό του, το πρώτο ταξίδι που έκαναν μαζί στο εξωτερικό μετά από πολύ καιρό. Η επίσκεψη στο L.A. ήταν πολύ πιο σύντομη (αν και πρόλαβαν να συναντηθούν με τον Fine, που τους προσκάλεσε για δείπνο στο σπίτι του), με αφορμή τα εγκαίνια της μεγάλης έκθεσης «Ουρανός και Γη: Η τέχνη του Βυζαντίου από ελληνικές συλλογές» που διοργάνωσε το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Μπενάκη στις 8 Απριλίου στο Getty Museum στο Λος Άντζελες.

«Γίνεται ένα fund raising για να υποστηριχθεί το έργο του Μουσείου Μπενάκη και είναι σημαντικό ο καθένας με την παρουσία του να ενισχύει τέτοιες κινήσεις» λέει στο People. Κατά την παραμονή του έκανε διάφορες επαφές με ανθρώπους-κλειδιά της αμερικανικής βιομηχανίας του θεάματος που γνωρίζει πολλά χρόνια. Εκεί κατάλαβε πως η Πόλη των Αγγέλων τού έχει λείψει. «Είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα επιστρέψω. Η ζωή δεν έχει όρια και σύνορα» λέει χαμογελώντας.

Και η έμπνευση επίσης. Έτσι, σε λίγες μέρες θα υποδεχτεί το κοινό παρέα με φίλους και συνεργάτες, με τους περισσότερους από τους οποίους έχει ξανασυναντηθεί σε συνεργασίες που άφησαν εποχή. Με τους Onirama, την Ελένη Φουρέιρα, τους Boys and Noise, την Xenia Ghalli και τον Απόλλωνα Παπαθεοχάρη που υπογράφει τη σκηνοθεσία.

H Ace of Hearts Tour είναι αφιερωμένη στην τράπεζα εθελοντών δοτών μυελού των οστών Όραμα Ελπίδας με κεντρικό μήνυμα «Γίνε κι εσύ εθελοντής». Ο Σάκης Ρουβάς τα τελευταία χρόνια είναι αγγελιοφόρος του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα», αλλά, όπως μου αποκαλύπτει, αυτή η πολύ ιδιαίτερη σχέση του με τα παιδιά ξεκίνησε πολύ πριν. «Ξεκίνησε τελείως τυχαία. Εγώ πάντα αγαπούσα πολύ τα παιδιά. Στα πρώτα τρία-τέσσερα χρόνια της καριέρας μου, είχε έρθει να με βρει μια μαμά και μου είχε ζητήσει να επισκεφτώ το παιδάκι της, που ήταν άρρωστο, στο νοσοκομείο. Πήγα, λοιπόν, στο νοσοκομείο και του έφτιαξε η μέρα, xωρίς να κάνω τίποτα. Του άρεσαν τα τραγούδια μου, με συμπαθούσε από αυτό που είχε δει από εμένα και ένιωσε μεγάλη χαρά με αυτή την επίσκεψη. Όλο αυτό με άγγιξε πολύ, ήταν πολύ συγκινητικό, πολύ αληθινό κι εκεί συνειδητοποίησα πως μπορείς να δώσεις χαρά με κάτι τόσο απλό. Θυμάμαι πως η μαμά του έκλαιγε από συγκίνηση που το παιδάκι της, ένα παιδάκι που υπέφερε από καρκίνο, ένιωσε τόσο χαρούμενο εκείνες τις στιγμές. Μετά γνώρισα κι άλλες μαμάδες κι άλλα παιδιά και άρχισα να έχω μια επαφή, το επιδίωξα. Γιατί χαίρονταν κι αυτά, χαιρόμουν κι εγώ. Όταν μπορείς να δώσεις χαρά και θετική ενέργεια και να πάρεις κι εσύ, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα» ομολογεί.

Πριν από λίγες εβδομάδες, είδαμε τον Σάκη Ρουβά, μέσα από την ενημερωτική καμπάνια της «Ελπίδας», να μας προτρέπει να γίνουμε εθελοντές δότες μυελού των οστών. «Η διαδικασία για να γίνεις εθελοντής δότης είναι εξαιρετικά απλή. Αν μάθουμε πόσο απλό είναι, είμαι σίγουρος πως μπορούμε να δημιουργήσουμε μια πολύ σημαντική τράπεζα. Μπορεί να γίνει εθελοντής δότης ο καθένας, από 18 μέχρι 45 ετών. Σε πρώτο στάδιο, απλά σου παίρνουν δείγμα από το σάλιο, το οποίο εξετάζουν σε ειδικό εργαστήριο για να προσδιοριστεί η ιστική σου ταυτότητα. Αν είσαι συμβατός με κάποιον που έχει ανάγκη για μεταμόσχευση μυελού, μπορείς να γίνεις δότης. Η διαδικασία γίνεται με αιμοληψία ή παρακέντηση για να ληφθούν τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα και είναι σχετικά απλή και σύντομη» εξηγεί.

Αναρωτιέμαι αν ο ερχομός των τριών παιδιών του (της Αναστασίας, 5,5, του Αλέξανδρου, 2,5, και της Αριάδνης, 1) τον ευαισθητοποίησε ακόμα περισσότερο απέναντι στα παιδιά που υποφέρουν. «Από τότε που έγινα μπαμπάς είναι σαν να αποκαλύφθηκαν κάποιες καινούριες αισθήσεις μου. Αλλά πάντα είχα ένα δέσιμο με τα παιδιά και, για να σου πω και την αλήθεια, πάντα ήμουν και έτοιμος να κάνω παιδιά. Είναι κάτι που το συνειδητοποίησα μετά» αποκαλύπτει. «Όταν τώρα αποκτάς τα δικά σου παιδιά, σίγουρα είναι κάποια ένστικτα και κάποιες αισθήσεις που αναπτύσσονται παραπάνω. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο ζυγίζεται διαφορετικά και αλλάζουν οι προτεραιότητές σου» παραδέχεται.

Η Αριάδνη έγινε 1 έτους τον Ιανουάριο. Λέει ήδη πολλές –ακαταλαβίστικες κυρίως– λεξούλες, αλλά πεντακάθαρα «μπαμπά». Ο Αλέξανδρος είναι το αγόρι της οικογένειας και πολύ δυναμικός, με αδυναμία στη μαμά του. Η Αναστασία, πάλι, η μεγάλη της οικογένειας, είναι πολύ δραστήρια και λατρεύει το χορό. Χορεύει σε όποιο ρυθμό κι αν ακούσει. Θα γίνει 6 τον ερχόμενο Νοέμβριο και είναι προβληματισμένος αν πρέπει να την πάρει μαζί του στη μεγάλη συναυλία που ετοιμάζει σε λίγες μέρες. «Δεν ξέρω πώς επιδρά στην ψυχοσύνθεσή της όλο αυτό. Νομίζω πως είναι μικρή ακόμη. Την είχα πάρει σε συναυλία μου στην Ολυμπία, όταν ήταν 4, και το είχα μετανιώσει μετά. Είχε αντιδράσει. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί όλο αυτό που συνέβαινε με τον μπαμπά της». Όσο κλισέ κι αν είναι η ερώτηση, τον ρωτάω αν σκέφτονται ένα τέταρτο μωρό. «Με τα τρία παιδιά έχει υπάρξει μια ισορροπία στο σπίτι πολύ καλή. Με τα δύο ήταν πιο πολωμένα τα πράγματα. Και ήρθε το τρίτο που τα ισορρόπησε όλα. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν ερχόταν και ένα τέταρτο, αλλά τα παιδιά θέλουν χρόνο και νομίζω πως τώρα είμαστε πολύ καλά» λέει. Προς το παρόν, έχουν να οργανώσουν τη βάφτιση της μικρής Αριάδνης μέσα στο καλοκαίρι, καθώς, όπως λέει γελώντας ο μπαμπάς της: «νομίζω πως πρέπει να το κάνουμε, σε λίγο θα κολυμπάει το παιδάκι».

Ο Σάκης, παρόλο που πάντα είχε αυτή την ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά, πριν γίνει μπαμπάς ποτέ δεν είχε οραματιστεί τον εαυτό του σε αυτόν το ρόλο. «Ποτέ δεν το είχα κάνει εικόνα. Ήταν ασαφές στο μυαλό μου το αν θα έρθει και πότε». Είναι, όμως, πλέον η πιο μαγική εμπειρία στη ζωή του. «Χθες που γυρίσαμε από το Λος Άντζελες μας είχαν οργανώσει έκπληξη. Είχαν στολίσει το σπίτι, είχαν κρυφτεί και μόλις μπήκαμε βγήκαν από τις κρυψώνες τους και φώναζαν “έκπληξη, έκπληξη”. Μόνο τα μάτια τους πώς γούρλωσαν από χαρά που μας είδαν ήταν μοναδικό» λέει τρυφερά.