Normcore: η τάση του να ντύνεσαι χωρίς πολλή σκέψη

Το στιλ του συνηθισμένου ανθρώπου (ή μάλλον η παντελής απουσία στιλ) είναι μόδα.  

Είναι άλλος ένας νεολογισμός που ανέδειξαν τα μίντια. Τις τελευταίες εβδομάδες ο όρος normcore ταξιδεύει  στα μεγαλύτερα έντυπα του πλανήτη από το New York και το Vanity Fair μέχρι την Vogue και την Huffington Post και είναι η τελευταία εσοδεία στο λεξιλόγιο της μόδας. Ο όρος του normcore προέκυψε από την δημιουργική κολεκτίβα και εταιρεία trend forecasting Κ -Hole που ασχολείται με τις κουλτούρες του δρόμου ενώ τον συναντάμε πρώτη φορά στα κυβερνοπανκ μυθιστορήματα του Γουίλιαμ Γκίμπσον. «Αυτή η τάση αναζητά την ελευθερία του να μην θες να είσαι μοναδικός. Σε απελευθερώνει με το να μην θες να είσαι τίποτε ιδιαίτερο. Το normcore είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μια πιο ήρεμη ζωή» γράφουν οι υπεύθυνοι του K-Hole.

Τo normcore περιγράφει το αντίθετο του προσωπικού στιλ. Την νόρμα."Το να ανακαλύπτεις ότι είσαι ίδιος με εκατομμύρια άλλους, όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε. Την  ιδέα του να υιοθετείς το ίδιο σαν άποψη. Τα αθλητικά με ένα τζιν και ένα T-shirt. Τα μαύρα ζιβάγκο του Στιβ Τζόμπς. Τα Birkenstocks, τα crocs, τα καπελάκια του μπειζμπολ, οι ολόσωμες φόρμες. Το μη-στιλ ενός νεαρού που κάνει delivery, ή ενός Αμερικανού τουρίστα, στο οποίο φαίνεται να ενδίδει τις πιο χαλαρές μέρες του μέχρι και ο πρόεδρος Ομπάμα, κάνοντας τη Σάρα Πέιλιν να σχολιάζει δημόσια ότι με αυτή την εμφάνιση χάνει πόντους ως παγκόσμιος ηγέτης απέναντι στον Πούτιν (ο οποίος προφανώς δεν εκλαμβάνει το normcore ως εναλλακτικό trend αλλά ως αυτό που ήταν πριν γίνει μόδα: το ντύσιμο ενός looser).

Τελικά όμως τί κάνει το normcore; Aπορρίπτει την μόδα ή εφευρίσκει έναν ακόμη τρόπο να είσαι cool; Εννοείται ότι το ερώτημα έχει νόημα μόνο στην περίπτωση που μιλάμε για αυτούς που θεωρούν το ντύσιμο σαν τρόπο έκφρασης. Γιατί υπάρχουν και αυτοί, -ναι οι fashion devotees πρέπει να το αποδεχτούν - που δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι τα ρούχα μπορεί να  είναι τρόπος έκφρασης αλλά πως είναι απλά αυτά τα απαραίτητα κομμάτια που φοράμε αφού κάνουμε ντους.

Το  normcore έχει και τα τυπικά του icons όπως ο Στιβ Τζομπς με τα  μαύρα ζιβάγκο του. Πίσω από αυτά τα μαύρα ζιβάγκο μάλιστα υπάρχει μεγάλη ιστορία  η οποία  περιγράφεται στην βιογραφία του Στιβ Τζομπς  (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός). Συγκεκριμένα ο Τζομπς αναφέρει πως σε ένα ταξίδι του στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στο εργοστάσιο της Sony παρατήρησε ότι όλοι οι εργαζόμενοι φορούσαν στολές. Όταν ρώτησε τον διευθυντή τους το γιατί, εκείνος του εξήγησε ότι αυτό αυξάνει το εταιρικό bonding πράγμα που ο Τζομπς επιθυμούσε και για την δική του εταιρεία, την Apple. Έτσι ανέθεσε στον διάσημο σχεδιαστή Issey Miyake να σχεδιάσει T-shirt για τους εργαζόμενους της Apple τα οποία όμως εκείνοι αρνήθηκαν να φορέσουν. Από αυτήν την φιλία και την συνεργασία με τον Miyake προέκυψαν τα διάσημα μακό ζιβάγκο που έγιναν η στολή του Τζομπς. Στα normcore icons έρχεται να προστεθεί ο Τζον Κέρι με τα New balance του αλλά και διάσημοι σχεδιαστές που αν και δουλειά τους είναι να δημιουργούν και να πωλούν προσωπικό στιλ οι ίδιοι επιλέγουν ένα  uniform dressing το οποίο συγγενεύει πολύ με το normcore. H «στολή» του Κάρλ Λάγκερφελντ, τα T-shirt και οι βερμούδες του Alexander Wang, το total black του Michael Kors, τα κοστούμια του Tom Ford αλλά και οι εμφανίσεις της Βέρα Γουάνγκ, της Σάρα Μπάρτον και της Μαίρη Κατράντζου.